وب سایت خبری گردشگری فین هرمزگان

پس از ای سالویی که گذشت ، چند ماه پیش هَسته که متوجه بودم جریان اوشُو از چه قرار بودن ...

دُخت خاله ما (مهین) ماشاله هزار ماشاله با سرزبونی که ایشسته خیلی زود هم عروس بود ، توی مراسم حنابندونش ، بیشتر جونُوی فامیل نِیشتریم دور سر هم که نافهمُم به چه ای مهین اصرار شَکه که مه هم حنا بِبَندوم مه هم که بَدم شنهونده ، خام بودم ، خا نیشتم پامو رو بالشت مُنهاد و زن خالو ما هم هُوند به پای ما حنا ایبست .. دختون و چوکون هر کدُموشون یه خاطره ای تعریف شاکه و ما هم با یاد او روزو ماخندی که یه دفعه عروس خانم ایگُفت : که نوبت مِن حالا ... یه چیزی موا بگم که خیلی باحالن ، علی درست گوش هاده  که مخصوص خودتن ، ما هم کنجکاو بودیم که چه شوا بِگِت ، خا دوران کودکیمو تموم بوده و حالا هم دگه بزرگ بودَریم هم دگه هوای هم مُهَسته ..